Eerste indrukken

12 februari 2019 - Aleh Negev, Israël

Inmiddels zitten er alweer een paar dagen op bij Aleh en in het vrijwilligershuis. Na de eerste nacht in het grote vrijwilligershuis te hebben overnacht heb ik ervoor gekozen om te vragen of er nog plek voor mij was in de 'oude villa', het kleine vrijwilligershuis. Ik merkte dat een huis met wat minder vrijwilligers wat beter bij mij zou passen vanwege de knusse en gezellige sfeer. In het grote huis leef je wat meer langs elkaar heen omdat de meeste vrijwilligers wisselende diensten werken. Tot nu toe bevalt die keuze me heel goed. Het huis is klein maar fijn en de tuin is heerlijk. Veel palmbomen en struiken met bloemen. Ik zit ook vaak in de tuin want het weer is meestal prima.

Als er vrijwilligers vertrekken bij Aleh is het de traditie om met alle vrijwilligers in het grote huis te eten. Afgelopen zaterdag hebben we een afscheidsetentje gehad van vier vrijwilligers. In totaal zaten we aan tafel met zo'n 20 vrijwilligers. Het was heel gezellig om met elkaar te eten en te praten. Daarnaast zien we elkaar ook elke woensdagavond tijdens de Hebreeuwse les en elke werkdag tijdens de lunch. Deze lunch krijgen we van Aleh en kunnen we ophalen in het 'café'. Het is leuk om dan iedereen even te zien. 

Tijdens het werk zelf zie ik geen andere vrijwilligers omdat ik de eerste vrijwilliger ben die op het medische kinderdagverblijf is geplaatst. Ze zijn heel benieuwd hoe ik het werk als vrijwilliger op deze groep ervaar. Die betrokkenheid vanuit Aleh is erg fijn. Tot nu toe bevalt het werk me heel goed. Per dag komen er ongeveer 8 kinderen op de groep, waarvan de meesten een complexe achtergrond hebben. Maar het zijn stuk voor stuk schatjes en met de juiste therapieën en veel geduld is er toch elke keer een stukje vooruitgang te zien, ook al is het nog zo klein. Ik vind het heel leuk om deel uit te mogen maken van het team en activiteiten te oefenen met de kinderen om ze verder te helpen. Ik leer elke dag weer wat nieuws.

Mijn collega's praten bijna allemaal Hebreeuws maar mijn supervisor kan wel redelijk Engels. Het is grappig om te zien dat iedereen zijn best doet om Engels te praten. De zuster op de groep kan een paar woordjes Engels en voor de rest is ze druk aan het gebaren en uitbeelden als ze iets over wil brengen. Dat ziet er heel komisch uit. Daarom schoot iedereen gisteren in een lachbui en moesten we ons best doen om de kinderen niet wakker te maken want ze waren net aan het slapen op de groep. Mijn collega kwam me zelfs een zakdoekje brengen om de tranen uit mijn ogen mee weg te vegen. Toen moest iedereen nog harder lachen.

Ondanks dat de taal soms extra uitdagingen geeft is het fijn om te werken op de groep. Ik mag meekijken tijdens de therapieën bij de fysiotherapeut, de logopediste en andere disciplines die op de groep rondlopen. En we hebben afgesproken dat als ik mijn collega's Engels leer zij mij Hebreeuws leren. Inmiddels heb ik al een aardige woordenlijst opgeschreven van Hebreeuwse woorden die vaak op de groep worden gebruikt. 'Boker tov' is het eerste woordje dat 's ochtends altijd wordt gebruikt en betekent 'goedemorgen'! De komende tijd hoop ik nog veel meer Hebreeuwse woorden en zinnen te leren.

Vandaag ben ik een dagje vrij. Dinsdag en zaterdag zijn mijn vrije dagen. Volgende week dinsdag hoop ik naar Jeruzalem te gaan en de dinsdag daarop met een aantal vrijwilligers naar de Dode Zee, Massada en Ein Gedi. We gaan proberen of we onze roosters zo op elkaar aan kunnen passen dat dat gaat lukken.

Lehitraot! 

Foto’s

2 Reacties

  1. Conny van Horssen:
    12 februari 2019
    Fijn, dat je het zo goed naar je zin hebt. Erg leuk om je verhalen te lezen (ook al appen we heel regelmatig samen). Erg leuk, dat jullie binnenkort met een aantal vrijwilligers een deel van het land gaan bekijken. Veel liefs, en geniet van je tijd in Israël, mama
  2. Ilja:
    15 februari 2019
    het klinkt alsof je het naar je zin hebt! ik ben benieuwd wat je van Jeruzalem gaat vinden